In maart, tijdens de Carnaval vindt ook de Meia Maratona (de halve marathon) van Cascais plaats! Deze hoofdafstand trekt internationale lopers, maar ook de 5 kilometer die hier plaats vind is in trek bij de Portugezen en de buitenlanders. Voordat ik terug ga naar Nederland wilde ik toch nog een keer een evenement lopen in Portugal. Daarbij, wilde ik een stok achter de deur hebben. Trainen moet ik, dus ik zal ook doelen moeten stellen!
Voorbereiding
Zoals je in de blogs over mijn trainingen als las, is mijn voorbereiding niet echt je, van het geweest. Ik laat nog teveel trainingen schieten door dat ik ongemotiveerd ben of andere dingen belangrijker vind. Dat laatste, is natuurlijk niet geheel onterecht, nu ik hier nog maar een maandje woon. Echter, maakt dat het wel dat ik stront zenuwachtig ben, wanneer ik na 6 uurtjes slaap, aankom in Cascais. Ik kon er zelfs niet van slapen en mijn hartslag is in rust, al echt ontzettend hoog!
Als je me twee jaar geleden verteld had, dat ik voor een 5KM zenuwachtig was over hoe ik dit uit moest lopen? Dan had ik je uitgelachen, echter spelen ze nu hoog op. Terwijl ik al zoveel evenementen heb gelopen, tot halve marathons aan toe. Ach, ik weet dat het me gaat lukken. Maar hoe? Het liefste, loop ik natuurlijk gewoon onder de 30 minuten. Gelukkig, gaat het ophalen van het startnummer allemaal voorspoedig en sta ik voordat ik het weet al in het start vak!
De race
Eenmaal in het startvak knijp ik hem helemaal. Ik had namelijk een vlak parcours verwacht, maar het eerste stuk is al een heuvel. Top! Ach, ik probeer mijzelf in te prenten, dat alles wat ik omhoog loop, ik ook weer omlaag moet lopen. Zeker vandaag, omdat het parcours geen rondje is, maar een lang stuk met een keerpunt!
Wanneer ik van start ga, ben ik er alweer klaar mee. Eerder riep ik al, dat mijn eerste en laatste evenement in Portugal in Lissabon was. Hardloopevenementen worden hier namelijk ook zonder pardon gebruikt als wandelevenement. Het is ook niet, dat de wandelaars dan achteraan starten. Waarom zouden ze? Ik kom er slecht doorheen en dit kost me veel energie en geduld. Ik ben zwaar geïrriteerd en hierdoor merk ik slecht dat op het heuvel stuk omhoog, mijn snelheid te hoog ligt. Heel leuk dit, lekker doorstappen. Maar dat red ik natuurlijk nooit!
Na de eerste heuvel, volgt al direct een stuk om laag. Maar doemt wel gelijk de volgende heuvel alweer op. Pfff, als het hele parcours zo gaat zijn, wordt ik gek! Maar, eenmaal bij deze heuvel, blijkt deze minder stijl dan gedacht. Het is simpelweg mijn zicht dat zonder bril wat vertekende diepte heeft, dat me voor de gek houdt! 1 kilometer, zit er inmiddels op!
De tweede kilometer, ja jongens jullie lezen het goed, ik krijg het letterlijk de tweede kilometer al zwaar. Heuvels, vals plat. Dat is als Andijkse echt niet zo mijn ding hoor. Ik kan alleen maar toeleven naar het keer punt en gelukkig laat dat niet lang op zich wachten.
2.5 kilometer t/m kilometer 5
Dat, was de eerste helft. Na een heel stuk vals plat omhoog, nu weer omlaag. Dan nog een stuk omhoog vals plat. En dan, als klapper op vuurpijl, weer een heuvel omhoog. Iets omlaag, vals plat omhoog en de laatste heuvel omlaag. Eerlijk? Niet mijn ding en eigenlijk denk ik dat het nog best lekker gaat. Ik probeer wat meer tempo te maken en uiteindelijk ga ik iets boven het halfuur de finish over. De struggles in het begin meegenomen, denk ik dat ik het in het halfuur best wel had kunnen redden. En ja, I did it. Dat is wat telt toch?
Tevreden?
Ja. En Nee. Om positief te beginnen, ben ik blij hoe het is gegaan. Zeker, als je meeneemt, dat ik 1. Gisteren bijna niet gegeten heb en het aan mijn darmen had. 2. De darmen vandaag ook opspeelden. 3. Ik geen heuvels verwachtte. 4. Mijn hartslag door de zenuwen huizenhoog was. 5. Ik 6 uur slaap had. Dat zijn natuurlijk niet perse excuses en die probeer ik ook niet te zoeken. Ook ik weet, dat mijn voorbereiding niet optimaal is geweest en ik hier wellicht meer uit had kunnen halen. Maar goed, dat is een les voor de volgende keer. Alhoewel, de volgende keer bedraagt 10 kilometers. Oh oh.
