Zondag 21 juni is het weer zover: Raceday! Waarschijnlijk weer de laatste voor een lange tijd, daar baal ik van, maarja des te meer reden om extra hard te knallen!
Na een beroerde nacht slaap, rol ik uit bed om me in m’n oh zo gave nieuwe sport outfit te hijsen en m’n spullen te pakken. Ik slaap bij me zus, dus moet nog even op zoek naar ontbijt en bananen. Niet veel later ben ik al onderweg met de succes wensen van m’n zus op zak. Toch is mijn humeur gedaald tot op het nulpnt… Ik heb er geen zin in. Echt geen zin. Daarbij komt ook nog eens dat de treinen niet rijden zoals normaal, gelukkig weet ik na wat zoeken toch een directe trein naar Utrecht te vinden, die me ook nog eens op tijd daar aanbrengt.
Eenmaal in Utrecht is het even zoeken, met mijn navigatie aan zigzag ik door de straten heen totdat ik op een gegeven moment de hardloopsters van de 5 kilometer tegenkom. Ik volg het parcours en kom al het laatste kilometer bordje tegen. Aargh, ik wil helemaal niet weten dat hier de 4 en 9 kilometer zitten. We moeten immers twee ronden lopen. Uiteindelijk kom ik toch aan bij het prachtige park Lepelenburg, hier en daar staan bosjes vrouwen bij elkaar… Toch is het erg rustig. Het evenement is groots opgezet, maar deels dor het weer ziet het er een beetje troosteloos uit. De grauwheid wordt enigszins opgedoekt door alle roze shirtjes die rondlopen. Sommige vrouwen hebben de leukste combinaties in elkaar geflanst.
Wanneer ik m’n startnummer pak, kom ik erachter dat ik een shirt heb bijbesteld. Gauw haal ik die op en besluit ik hem ook te gaan dragen… Gelukkig heb ik een zwarte tight bij me, waar het shirt wel bij kleurt. Na m’n hele tas omgekeerd te hebben, blijkt dat ik m’n horloge ben vergeten. M’n telefoon wil ik vanwege de regen niet meenemen, dus dat betekend dat ik op gevoel moet gaan lopen, zonder eigen tijdswaarneming. Na het omkleden eet ik m’n banaantje, laat ik me overhalen om toch die leuke tight te kopen en lever ik na lang zoeken, m’n spullen in bij het bagage depot.
Ook was het even zoeken naar de startvakken, maar eenmaal gevonden kan je er niet omheen. Het valt me op dat het heel erg rustig is. Behalve kleine plaatselijke lopen, heb ik nog nooit zo’n rustige race meegemaakt. Voor ons starten de wedstrijdloopsters, bedrijvenloopsters en de loopsters onder de 50 minuten. Ik start dus in het vierde startvak, maar wanneer de linten tussen de vakken verwijderd worden, sta ik alsnog redelijk vooraan. Zo rustig was het dus.
Voordat ik het weet klinkt het startschot en zet ik het op een lopen door het prachtige Utrecht. Eerst een stukje door de stad en daarna een stuk heen en weer langs de grachten… Er is alle ruimte om ingehaald te worden en om zelf in te halen. Hoe relaxed! En voordat ik het weet kom ik al het eerste kilometerbordje tegen.
Vervolgens lopen we naar een park, waar we zo af en toe flink omhoog moeten, maar gelukkig ook weer omlaag. Het is vrij glad, waardoor ik de eerste keer omlaag bijna op m’n snufferd ga. Gelukkig ben ik niet anders gewend van mezelf. Het 2 kilometerbordje duurt lang, ondertussen begin ik nu al op te zien naar de overige 8 kilometers.
Na een stukje stad, passeer ik de 2.5 kilometer matten en weer denk ik: jeetje nu pas? Echter volgt het 3 kilometerbordje vliegensvlug. Gelukkig maar… Het laatste stuk lopen we door het parkje en door de stad… Onder de Dom door en onderweg naar dat ene kilometerbordje dat ik al gespot had. De laatste kilometer van de eerste ronde zat er bijna op… Ik liep alweer richting de start, maar helaas moesten we eerst nog een heel stuk verder voor we deze weer zouden passeren.
Ik wil de eerste 5 kilometer lopen onder de 28 minuten om zo een tijd te lopen die in de buurt komt van twee weken terug en de laatste 5 kilometer toch nog levend door te kunnen komen. Wanneer ik begin aan het stuk dat we nog heen en weer moeten naar de stad, hoor ik dat we 25 minuten onderweg zijn… Voor mij waarschijnlijk iets minder. Onder de 28 minuten moest dus makkelijk lukken… Eenmaal langs de klok besef ik: Ik heb niet naar de tijd gekeken, ik heb nu nog steeds geen idee hoe ik loop…
Kilometer 6 en 7 lijken wel uren te duren, waarschijnlijk omdat je nu precies weet waar de bordjes zitten. Er staat trouwens weinig publiek realiseer ik me, de mensen die er staan zijn wel echte diehards want de meeste zie ik alletwee de rondes de loopsters fanatiek aanmoedigen. Ondertussen probeer ik te genieten van de mooie stad Utrecht en de muziek die langs de kant staat. Nog maar drie kilometer namelijk, dat moét goed komen. Na wat voelt als een halfuur, passeer ik het 8 kilometerbordje en hoor ik in 1 keer een bekende stem mijn naam roepen. Gelijk zie ik het; vriendlief is afgereisy naar Utrecht om me aan te moedigen. Snel roep ik hem toe dat ik dit nooit overleef, m’n lichaam is eigenlijk te moe voor de snelheid die ik loop en ik heb het zwaar, heel zwaar.
Sta hier dan dat laatste bordje? Of na deze twee huizen dan? Oh dat gele bord is dat… Oh nee. Waar bleef dat laatste bordje nou? Het werd tijd dat de laatste kilometer in zou gaan, want stoppen was geen optie en omdat ik geen idee had van de tijd wilde ik ook niet langzamer gaan lopen. Toen ik eindelijk het bordje gepasseerd had, besloot ik geen sprint in te zetten. In ieder geval, nu nog niet. Met pap benen zette ik de laatste kilometer voort. Het stuk naar de finish leek wel twee keer zo lang… Met eenmaal de klok in beeld zag ik dat de tijd niet helemaal was zoals ik gehoopt had. Snel zet ik een sprintje in, om er nog het beste van te maken.
Lachend, halfjankend, doodop en met de slapste benen die denkbaar zijn, stoof ik over de finish met een tijd van 57 nog wat. Ontevreden nam ik wel dankbaar m’n medaille in ontvangst. Nog dankbaarder was ik voor de AA drink hydration die in m’n handen werd gedrukt. Gelijk haalde ik m’n spullen op en begon de zoektocht naar vriendlief zonder opgeladen telefoon…
Hoe we het voor elkaar kregen weet ik niet, maar we hadden elkaar zo gevonden. Even omkleden, tijd loslaten en even lekker de stad in…
Uiteindelijk luidt mijn tijd 57.48. Gezien de omstandigheden ben ik best tevreden, maar niet trots. Toch heb ik wel weer een prachtige stad hardlopend mogen verkennen en ik weet zeker dat ik er nog eens terug kom. Ik ben nog opzoek naar een leuke run voor aankomende maand die tussen de drukke vakantiedagen door kan, tot die tijd is het tijd om keihard te trainen en om te beginnen met m’n training voor de halve marathon! To be continued…