Wat ik zo leuk vind aan kleine lokale hardloopevenementen? Het feit dat je lekker op de fiets heen kan en je na afloop ook zo weer thuis bent! Het dorpse sfeertje, “ons kent ons”, de laagdrempeligheid en de bekende straten. Geen verrassing dus, dat ik afgelopen zondag aan de start stond van de Hubo Kaagloop in Wervershoof.
Om half negen gaat m’n wekker, ik hoef niet vroeg weg, maar ik vind het wel fijn om niet te hoeven haasten. Ik geniet heerlijk van een zondags ontbijtje, kleed me om en pak wat spulletjes bij elkaar. Om vervolgens lekker op de fiets te stappen, het eerste wat ik op merk is de harde wind… Pfff. Eenmaal aangekomen haal ik mijn startnummer op en doe ik de laatste voorbereidingen om vervolgens even lekker warm te lopen. Ik weet dat deze loop mentaal ook wel lastig gaat worden, doordat de 10 kilometer twee keer een rond van 5 kilometer loopt. Dit vind ik altijd erg vervelend en zorgt altijd voor een mentale strijd. Verder heb ik vandaag eigenlijk niet echt een doel. Ja ik wil sowieso onder de 55 minuten lopen en voor de rest kijk ik wel hoe het gaat.
Kilometer 1 t/m 5
Na een paar minuutjes koukleumen klinkt heel onverwachts het startschot. Door de harde wind kon ik de speaker niet zo goed horen, langzaam komt de meute in beweging. De eerste paar meter gaan niet zo snel, gelukkig splitst de groep zich gauw over de volledige breedte. Ik maak gelijk al tempo, m’n horloge ben ik vergeten dus heb ik Runkeeper aanstaan met audio feedback, zodat ik elke kilometer hoor hoe hard ik loop. Al gauw zit de eerste kilometer er al op, helaas hoor ik maar niets. Geen idee hoe hard ik loop, maar ik weet dat ik een fijn tempo loop. De benen voelen goed en ook de wind lijkt wel iets te zijn gaan liggen. Al gauw zit ook kilometer twee erop. Weer een audio feedback, eigenlijk vind ik het wel fijn. Gewoon lekker lopen, tempo houden en niet teveel bezig zijn met mijn tijd.
Een 
halve kilometer later vind ik het wel weer welletjes en wil ik graag weer wat controle hebben, dus besluit ik m’n telefoon te pakken om toch te kijken wat mijn tempo is. Natuurlijk vlak voor een fotograaf, dus het is nog vastgelegd ook. Handig handig! Mijn tempo ligt op een gemiddelde van 5’11. Als ik zo doorloop zit er zelfs een PR in, maar ik weet ook dondersgoed dat ik meestal na zo’n snelle start, gauw weer inkak. Vlak na de check draaien we een andere weg op. BAM, wind tegen! En ja, dat viel vies tegen. In mijn gemiddelden is dit ook te zien, deze kilometers gaan iets langzamer dan de eerste twee. Toch blijf ik stug en op goed tempo doorlopen. Ik ken het rondje dat we lopen en daarom weet ik dat ik bijna op de helft ben en aan het tweede rondje moet gaan beginnen.
Kilometer 5 t/m 10
En ja hoor, voordat ik het weet slaan de vijf kilometer lopers af en beginnen we aan de tweede ronde voor de 10 kilometer. Ik blijf een beetje hangen in het tempo van 5’20 en dat bevalt prima. Ik weet nu bijna zeker dat ik een PR ga lopen, maar eerlijk? Ik heb het af en toe wel een beetje zwaar hoor. Al gauw passeer ik het zes kilometerbordje, weer twee kilometer gehad. Ik besluit dit stuk nog wat extra tempo te maken, want hierna moeten we alweer met tegenwind twee kilometer afleggen en dat zorgt voor een iets minder tempo.
Zeven kilometer is altijd een fijn punt bij een 10 kilometer… Op dat punt denk ik altijd: Nog drie kilometer! We zijn er nu echt bijna! Echter, blijft het 7 kilometerbordje lang uit. Ik dacht precies te weten waar hij zat, maar ik moet nog even doorzetten voor het zover is met mijn geluksmomentje. Mijn tempo is inmiddels weer wat hoger. De vrouw die achter me en soms voor me loopt zorgt ervoor dat ik een lekker tempo hou, we trekken elkaar zonder woorden door de 10 kilometer heen en dat is fijn. Vlak voor kilometer 8 laat ik haar achter me. Inmiddels lopen we weer tegen de wind in en de wind is een stuk meer aanwezig dan net. Ik heb er daadwerkelijk last van en dat is te zien in de tijden. Deze kilometer is mijn langzaamste van allemaal. Ik heb het zwaar, ik wil opgeven… Maar ondertussen weet ik dat ik sowieso een PR loop en dat er echt nog wel wat in zit voor mezelf Dus schop onder m’n kont en gewoon doorgaan! Dus zodra ik een andere weg opdraai, zonder pal tegenwind, gooi ik het tempo voor de laatste kilometer weer omhoog. We draaien een wijkje in, waar ik nog nooit gewees
t ben… Bocht na bocht, telkens denk ik de straat van de finish in te draaien, maar elke keer wacht me nog weer een stukje lopen.
En dan is hij daar: De finish! Eindelijk… Met 52.06 op de klok passeer ik de finish en jeetje wat voelt dat goed! 1 minuut en 51 seconden van mijn PR afgelopen terwijl mijn doel eigenlijk gewoon was om lekker rustig te lopen! Het ging gewoon zo lekker! Goed voor het zelfvertrouwen en natuurlijk altijd fijn om te zien dat de trainingen hun werk doen.
Trots kleed ik me weer om en kan ik weer lekker op het fietsje naar huis, met meewind onderweg naar een fijne douche.