2 september was het eindelijk weer zover! Na een zomerstop van ongeveer 2 maanden, stond er eindelijk weer een evenement op de planning. Nou moet ik zeggen dat de omstandigheden niet helemaal gunstig waren, de hoeveelheid trainingen is niet helemaal wat het zijn moet. Vooral niet met de Dam tot Dam in het vooruitzicht, waar ik toch echt een knappe tijd wilde gaan lopen.
Maar goed, even to the point: 2 september… De Leiden LadiesRun. Waar mijn voorbereidingen niet optimaal waren, waren de omstandigheden dat wel! ‘s Avonds hardlopen is mijn favoriet, daarbij was het al lekker afgekoeld en kwam er af en toe een pittig buitje uit de lucht. Heerlijk! Dus met vol goede moed, een broodtrommeltje pannenkoeken en heel veel zin, vertrek ik met de auto richting Nieuw-Vennep. Omdat we bij het startterrein niet zo goed kunnen parkeren, neem ik geen enkel risico en parkeer ik hem gratis in Nieuw-Vennep, vanaf daar hoef ik nog maar een kwartiertje met de trein en ben ik waar ik zijn moet!
Ik kom rond half 7 aan bij de tennisvereniging waar de start locatie is. Het is nog redelijk rustig, ik ben wat vroeg… Maar dat vind ik heerlijk. Rustig zonder rij even naar de wc, mijn startnummer halen, een klein beetje rondkijken en vervolgens nog even lekker neerploffen in een stoel. Inmiddels begint het te regenen, lekker voor wat verkoeling. Even voor half acht tref ik mijn laatste voorbereidingen en lever ik mijn tas in bij de garderobe. Bij de start is een gezamenlijke warming up gaande. Hier doe ik niet aan mee, super leuk dat ze het organiseren en degene die het deed, deed het ook super leuk. Complimenten, maar toch spaar ik mijn energie liever in plaats van een dubbele warming up.
Om half 8 klinkt dan eindelijk het startschot, ik ga op een lekker tempo weg. Krijg mijn app niet aan de praat en mijn horloge was leeg. Tuurlijk, top! Wat een fijn begin zeg. Maar goed, ik besluit om op gevoel te lopen en daarbij ook te denken aan mijn afgelopen training waar ik 5’17 heb gelopen over 7.5 kilometer. Misschien dat ik die als vergelijking gebruiken kan.
Voordat ik het weet, kom ik het 6 kilometerbord tegen… Mhh, de 10 kilometer is twee rondes… Hebben we er dan al 1 kilometer op zitten? Nee toch? Nee inderdaad, even later volgt het 1 kilometerbord. Het gaat lekker, ik probeer de mensen voor me in beeld te houden en de afstand gelijk te houden, zodat ik niet vertragen ga. Het loopt op rolletjes en wanneer we een natuurgebied inlopen, worden we ook nog eens getrakteerd op een prachtige lucht. Voordat ik het weet volgt alweer kilometerbordje 2.
Als ik zo doorga – denk ik bij mezelf -, moet een goede tijd er echt wel inzitten… Misschien zelfs een PR’etje? Oke, niet te hard van stapel lopen Linda, maar die gedachten zorgen er wel voor dat ik bij de waterpost doorloop. Geen tijd om water te drinken dit keer en eigenlijk heb ik daar ook niet zoveel behoefte aan. Niet veel later volgt bordje 3. En ik moet eerlijk zeggen, dat ik op dit moment mijn focus er moeilijk bij kon houden. Waardoor het kwam? Geen idee, misschien toch de snel van start gegaan? Na ongeveer een halve kilometer ingekakt te zijn, raap ik mezelf bij elkaar en gooi ik er weer een lekker tempo tegenaan, dat ik in ieder geval tot de 5 kilometer vol wil houden!
En dat lukt aardig, tot ik hem op een gegegeven moment begin te knijpen… Hallo, het 9 kilometerbordje is nu geweest… Waar blijft nummer 4? Duurt dat echt nog zo lang? Inmiddels hebben we er weer een pittige brug op zitten en op de weg naar beneden, lijk ik de gaan hyperventileren. Gelukkig heb ik het wel weer snel onder controle en kan ik mijn tempo weer hervatten. Ondertussen nog steeds geen teken van kilometerbordje 4… Maar wanneer we bij de splitsing van de vijf en de tien kilometer komen, blijkt dat ik dit bordje gewoon gemist heb. Godzijdank… Eindelijk op de helft!
We lopen een klein stukje nieuwe route, telkens wanneer ik denk het weer te herkennen, heb ik het fout. Met als resultaat dat, dat zesde bordje wel erg lang op zich laat wachten. En net als tijdens de Stoomtramloop, krijg ik het na deze zesde kilometer opeens een stukje zwaarder om het tempo aan te houden en daarom besluit ik het de zevende kilometer ietsje rustiger aan te doen… Ik zak iets terug in tempo, maar voel zelf aan dat ik nog steeds pittig tempo heb. Ga ik dan toch een PR lopen? Het zal toch niet? Gelukkig duikt kilometerbordje 7 al weer gauw op… Ik gooi het tempo weer omhoog en weet dat de drinkpost er bijna aankomt en daarna bordje 8 alweer volgt!
Pfff, zulke dingen moet ik dus niet bij nadenken he? Dat is het nadeel van twee rondes als je al weet waar het volgende bordje staat. Dat klinkt heel relaxed, maar bij mij zorgt het er dus voor dat het wel eeuwen lijkt te duren voor dat het ook daadwerkelijk zover is.
Maar goed eenmaal voorbij de drinkpost, de 8 kilometer en drie bruggetjes… Doemt de ‘grote brug’ weer op. Ik besluit deze dit keer iets rustiger aan te pakken om een situatie als in de vorige ronde te voorkomen en dat lukt! Ik word hier en daar wel ingehaald, maar eenmaal de brug weer af is de afstand alweer een stuk kleiner tussen mij en mijn voorgangsters. Onderweg weet 1 van de supporters me toe te schreeuwen dat ik als 13e dame loop op de 10 kilometer. Ik besluit me zelf het doel te geven, dat ik nu nog maar twee mensen me in mag laten halen. Gewoon om mezelf te motiveren om tempo te houden.
Vlak na de afdaling volgt kilometer 9 alweer… Vanaf nu is het nog 1 kilometer. En net in de vorige ronde, leek dit wel een heel klein stukje. Met dat in mijn hoofd begin ik een soort van eindsprintje. Veel te vroeg natuurlijk weer, want hoe erg ik er bij elk zijstraatje ook op hoop… Geen enkel kruispuntje is de splitsing vanaf waar het nog maar 260 meter lopen is. Ook dit lijkt wel weer eeuwen te duren. Tot ik inene muziek hoor! Ja dit is hem, ik ben er bijna! Inmiddels ben ik door 1 iemand ingehaald… Dus moet ik echt wel tempo blijven houden. Het motiveert me om lekker tempo te blijven maken.
Even daarna volgt het 10 kilometerbordje al. Huh? Maar waar is de finish dan? Is de afstand langer dan 10 kilometer? Ach never mind, nog 250 meter ongeveer. Tijd voor een eindsprint. Eenmaal de bocht om zie ik de finish en deze is prachtig! Een mooie roze loper met daarnaast prachtige vuurpotten aan beide kanten. In mijn eindsprint haal ik de loopster weer in die mij inhaalde en onbewust maken we er een soort wedstrijdje van, die ik op het nippertje win. Als 13e dame over de finish op de 10 kilometer en dat na weken slecht trainen!
Mijn tijd op de klok gaf 52.14 aan. Daar gaan de 8 seconden vanaf die al op de klok stonden toen ik de start passeerde. 52.06 dus op 10,25 kilometer! Zo om en nabij 51 minuten op de 10 kilometer dus. Jeetje, dat had ik even niet verwacht! Biedt weer heel wat perspectieven voor de rest van de evenementen!
De organisatie van deze run was trouwens top, superleuk met de goodiebag, de startnummer loterij en alle ontzettend enthousiaste vrijwilligers langs het parcours. Helemaal super!