Kleine plaatselijke loopje vind ik heerlijk, een stuk rustiger, geen grote massa en vaak lekker in de buurt. Toen ik hoorde dat er in Wognum een nieuw hardloopevenement gehouden werd, was mijn keuze dan ook snel gemaakt! Hier moest en zou ik gezellig mee doen! Dus zo gezegd, zo gedaan. In verband met de naderende Dam tot Damloop koos ik voor de 10 kilometer en vertrok ik zondagochtend rond een uur of half 10 richting Wognum. Richting multifunctioneel centrum de Bloesem, ik ken Wognum inmiddels erg goed en rijd er zo heen, heerlijk zeg! Niet zoeken enzo, ook mijn auto heb ik zo geparkeerd.

Start WognumRunWanneer ik aangelopen kom, finishen net alle lopertjes van de 1 kilometer! Stuk voor stuk toppers natuurlijk, ondertussen haal ik mijn startnummer op, wat echt voorspoedig gaat en begeef ik me naar buiten om de start en finish te bekijken van de 2.5 kilometer. Ik doe mijn laatste voorbereidingen en om 11 uur mogen ook de 5 en 10 kilometer van start. De start is eigenlijk het enige wat op deze dag rommelig verloopt. Doordat de speaker niet te horen is bij de start, hebben we daar niet door dat we al mogen rennen. Gelukkig duurt het niet lang voor we daadwerkelijk rennen.

Kilometer 1 t/m 4
Ik ga op een tempo weg waarvan ik weet dat het veel te snel is! Ik loop tussen de snelle jongens en weet dat ik dit echt niet lang vol ga houden. Ik zak iets in tempo, maar weet dat ik nog steeds rond een pace van ongeveer 5’00’’ loop. Iets wat ik toch echt wel vol kan houden tegenwoordig op de 10 kilometer.

De eerste kilometer vliegt voorbij en ruim voor de 5 minuten, passeer ik het 1 kilometer punt. Ik loop dus veel sneller dan ik dacht en eigenlijk gaat het best lekker! Ik besluit in hetzelfde tempo door te lopen, als het toch zo lekker gaat… Waarom dan niet? Ook de twee kilometer passeer ik ruim voor er 10 minuten op de klok staan. Inmiddels moet ik op tempo wel wat inleveren, maar kilometer 3 passeer ik ook weer onder de 15 minuten. Iets minder ruim dan kilometer 1 en 2, maar ik loop nog steeds op een prachtig schema voor een PR onder de 50 minuten. Waar ik me wel zorgen over maak, is de hitte. We lopen in de volle zon en ik ken de route, ik weet dat we voorlopig ook geen beschutting krijgen. Iets wat me met de stoomtramloop – die ook deels over deze route liep – toch pittig nekte in de laatste kilometers.

Maar goed, nu gaat het nog lekker en moet ik doorlopen. Die 5 kilometer, moet en zal ik lopen onder de 25 minuten en ja hoor! Ook dat lukt weer, even lijkt deze WognumRun niet meer mis te kunnen gaan. Gewoon een PR op de 5 kilometer, waarvan ik alleen de tijd niet weet. Maar goed.

finish-wognumrun2Kilometer 5 t/m 8:
Ik kijk het vandaag per kilometer aan. Elke kilometer moet ik weer voor een bepaalde tijd lopen… De 6e kilometer, hoop ik ook weer op het schema van 5’00’’ te lopen. Maar ik begin last te krijgen van de hitte. Net als eigenlijk elke run met deze hitte, is het in de zesde kilometer klaar. De eerste vijf kilometer heb ik nergens last van wat betreft de hitte, maar zodra de zesde kilometer zich aandient, begint de hitte me parten te spelen.

Toch besluit ik door te lopen in het tempo dat ik loop, verstandig of niet. Ik krijg het steeds zwaarder en mijn tempo begint in te zakken. Vlak voor de zes kilometer zit ik op 30 kilometer. Bam, weg kans op een PR en weg motivatie om tempo te houden. Ergens wil ik er gewoon mee kappen, die *&$*% hitte, dit is toch geen weer om hard te lopen? Inmiddels hebben we wel een paar keer schaduw gehad, maar telkens maar een paar seconden. Jeetje, hardlopen haat ik met dit warme weer! En zo gaat het in mijn hoofd maar door, ik begin overal over te klagen en ben het helemaal zat. Inmiddels is m’n tempo ook in gezakt en ik weet dat ik op deze manier de 35 minuten behaal ruim voor de 7 kilometer.

Ik besluit mezelf eerst eens streng toe te spreken. Jeetje, zeg. Niet zo zeuren, gewoon door lopen, een PR met dit weer is gekkenwerk en zolang je rond de 51/52 minuten zit, mag je met dit weer hartstikke tevreden zijn! Ik ben zo mijn eigen motivator en besluit om inderdaad maar gewoon door te lopen. Dat geklaag altijd!

Kilometer 7 passeer ik ruim boven de 35 minuten en ook in kilometer 8 heb ik een hele hoop tijd verloren.

Finish WognumRun 2016

Kilometer 9 & 10
De laatste twee voor vandaag! Het doet me goed te weten dat het er alweer bijna op zit. De afgelopen kilometers is de hitte me echt veel te veel geworden. Ik voel me niet echt goed en weet niet eens of het verstandig is om nog even diep te gaan in de laatste twee kilometers. De negende kilometer doe ik dan ook redelijk rustig aan. Het duurt lang voor dat het bordje verschijnt en ik realiseer me dat de laatste kilometer wel eens een hele lange kan worden voor mijn gevoel. Gelukkig ken ik de route en weet ik wat ik nog lopen moet, want op een gegeven moment ben ik de lopers voor mij kwijt. En bij de splitsing in het Kreekbos waar ik nu aan kom gelopen, staat geen verkeersregelaar. Lijkt me lastig hoor, als je de route niet kent.

Wognum Run Na de splitsing lopen we bijna het bos uit om de laatste meters af te gaan leggen. Op dit stuk staat het meeste publiek en ik besluit nog een klein beetje tempo te maken. Een eindsprint kan je het niet eens noemen. Bij de rotonde waar we links gaan richting de finish zie ik mijn ouders staan die me aan komen moedigen, super leuk! M’n vader is van mening dat ik nog een eindsprint moet doen, het enige waar ik aan denk om terug te roepen is f*** it! Dat ga ik echt niet redden! Maar toch kan ik het niet laten en zet ik toch nog even een klein stukje aan om met 52.04 over de finish te stuiven!

Een tijd waar ik met deze hitte naar mijn mening toch erg trots op mag zijn! Ik had graag onder de 50 minuten gedoken vandaag, maar de omstandigheden waren er gewoon niet naar! Op naar de Dam tot Dam, aankomende zondag.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *