Wanneer ik wakker word, weet ik niet wat me overkomt! Zomaar mooi weer tijdens de Zandvoort Circuit Run? Dat was de afgelopen twee jaar wel even anders! Never mind, het perfecte hardloopweer als je het mij vraagt. Misschien zelfs al iets te warm…
Ik kan ondanks het mooie weer maar slecht mijn bed uitkomen, na een paar keer snoozen heb ik toch echt geen keuze. Ik spring uit bed, ontbijt, kleed me aan en pak m’n spullen. Door de kleine haast ben ik bang iets te vergeten, maar na 6 dubbel checks zou het toch wel goed moeten komen. Ik stap in de auto naar de trein en ga op naar Zandvoort! Ik kan nog even lekker mijn ogen dichtdoen in de trein, hopelijk kan ik na m’n overstap ook lekker zitten en nog meer bij slapen. Maar nee hoor, de trein naar Zandvoort zit al bomvol wanneer hij Sloterdijk binnenkomt gereden… En halte voor halte wordt hij steeds voller. Eenmaal op Zandvoort weet iedereen niet hoe snel ze de trein uitmoeten, op naar het Circuit!
In tegenstelling is het buiten op het circuit een drukte van jewelste. Natuurlijk ook door de extra deelnemers op de extra afstand… Maar ook het mooie weer, trekt een stuk meer lopers en supporters. Doordat ik verkeerd gekeken heb naar mijn tijd, heb ik al veel te vroeg mijn spullen ingeleverd. Wat er tot leidt dat ik pittig kou aan het lijden ben zo in mijn hempje en mijn korte broek. Wanneer het dan eenmaal tijd is om te starten ben ik dan ook meer dan blij, want ik kan eindelijk lekker warm worden! Wel ben ik een beetje zenuwachtig, gezien ik geen idee heb hoe mijn benen het gaan houden deze 12 kilometer. Ik heb toch aardig wat spierpijn van de 30 kilometer van afgelopen vrijdag.
Start t/m kilometer 4:
Na de start beginnen we met ons rondje over het circuit, ik vind dit altijd het leukste van de route! Hoe vaak gebeurt het je nou dat je hardlopen over een circuit gaat? Daarbij is het door de ‘scheve’ weg en de hoogteverschillen ook nog eens een ontzettend uitdagend stukje dat best nog even pittig kan zijn! En dat is het ook! Omlaag gaat prima, maar sommige stukken omhoog, sputteren m’n benen erg tegen! En dan vooral mijn kuiten, ook voel ik m’n rechter bilspier irriteren. Ik ben bang dat dat uitloopt op een blessure, maar gelukkig is het al gauw over.
Kilometer 1 op het circuit zit er alweer op, nog 3 te gaan! Ook kilometer twee zit er al gauw op… Na kilometer 3 is het er nog maar eentje op het circuit, de laatste meters zijn pittig klimmen!
Kilometer 5 t/m kilometer 8:
Ook de weg naar het strand (de toegangsweg naar het circuit), vergt nog pittig wat energie, want is nog redelijk vals plat. Ook de weg richting de boulevard is een pittig klimmetje, maar daarna kunnen we rustig naar beneden het strand op denderen. In middels alweer op 5 kilometer!
Ik was vergeten van te voren te kijken wat het getij ging doen en had geen idee wat voor strand we aan zouden treffen. Al gauw blijkt dit godzijdank een breed en hard strand! Mijn kuiten hadden het anders echt niet leuk gevonden! Beter nog, ze vinden het sowieso al niet leuk!
Over het strand maak ik ik pittig vaart, doordat het strand zo breed is, is er zat ruimte. Geen smal strand waar je samen met duizenden andere lopers de ruimte delen moet. Ik loop heerlijk en van mij mag het strand eeuwig duren, wetende dat we straks het strand af moeten en daar zie ik toch zo tegen op! Al gauw zie ik toch echt mensen het strand verlaten… Ik moet er bijna aan geloven!
Ik besluit het rustig aan te doen, ik loop nou eenmaal niet voor een tijd vandaag… Het moet er volgens mij ongelofelijk grappig uit hebben gezien hoe ik door het zand aan het ploegen was. Geen idee waar mijn motoriek op dat moment was, maar een charmant loopje was ver te zoeken! En dan nog die opgang, waar je gelukkig niet meer op het zand loopt, maar die zo stijl is als ik weet niet wat… Pfff.
Kilometer 8 t/m 12:
Al gauw bereiken we de 8 kilometer en het dorp van Zandvoort. Ongeveer op dit punt mengen zich ook de lopers van de halve marathon zich op het parcours. Het is even wennen, want dit zorgt voor een pittige drukte op het parcours en daarbij ook een groot verschil in tempo’s. Niet verkeerd bedoelt, met alle respect zij hadden er al zo’n 17 kilometer op zitten… Maar redelijk vervelend wanneer je toch wel door wilt lopen.
In het centrum is het weer ontzettend gezellig! Mensen die water uitdelen, kinderen die handjeklap willen doen en heerlijk veel aanmoediging. Conditioneel heb ik nog heel veel over, m’n benen willen iets minder…. Toch besluit ik zo nu en dan wat gas bij te geven. Nu kan het nog! En met al die aanmoedigingen kan je ook eigenlijk niet anders!
Na de steile afdaling, waarvan ik elk jaar weer twijfel of die in Zandvoort is (ja dus) en het levendige centrum, lopen we alweer langs het station, richting het circuit! Bij de hoofdingang draaien we het grindpad op. Dit jaar valt me eigenlijk pas voor het eerste op, hoe vervelend dit stukje loopt. Ik lever wat tempo in, om te zorgen dat ik niet onderuit ga en ben blij als we het circuit weer op mogen! Op het lange stuk, voor de eretribune trek ik nog een laatste sprintje uit m’n lichaam. Waar m’n benen het totaal niet mee eens zijn trouwens en ga ik over de finish. Uit de klok maak ik op, dat ik zo’n 1.06.00 erover heb gedaan. Niet verkeerd als je het mij vraagt, ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar. Weinig verbetering, maar met zo’n spierpijn en vermoeide benen, ben ik toch echt wel heel tevreden met een eindtijd die 1.06.44 blijkt te zijn!