Afgelopen zondag was het weer zover. Wéér een hardloopevenement op de planning. Dit keer niet om alles te geven (of wel?), maar als onderdeel van mijn training voor de halve marathon van Amsterdam. Ik ben in het weekend nooit echt gemotiveerd om te gaan hardlopen en op deze manier blijf ik gemotiveerd én kom ik in contact met andere lopers!
Deze zondag was het de beurt aan Westfriesgasthuis loop(t), een plaatselijke, kleine run in Hoorn bij het ziekenhuis. Een groot deel van de opbrengst gaat naar het goede doel; stichting Tweestrijd. Heerlijk aan zo’n plaatselijke run is, dat je op de fiets heen kan gaan. Dit doet mijn benen altijd erg goed voordat ik lopen moet. Eenmaal aangekomen, verbaas ik me over de hoeveelheid mensen… Het zijn er nog best wel veel! De lopers van de kidsloop komen over de finish en de prijsuitslag volgt… Ik loop zelf richting de inschrijving, waar mijn startnummer voor me klaar ligt. Vervolgens wacht ik binnen nog even en even voor de start ga ik naar buiten voor een kleine warming up. Veel verwachtte ik niet voor mezelf van deze race… Ik was nog steeds niet fit namelijk!
Kilometer 1 t/m 3
De start verloopt rommelig en de eerste paar meters zijn ontzettend krap… Hier en daar struikel ik bijna over de voeten van m’n voorganger, maar gelukkig wordt het smalle pad al gauw verruild voor een brede weg. Ik loop opzich lekker, dus ik besluit tempo te gaan maken. De eerste twee kilometers leg ik af in ongeveer 10 minuten, veel te snel eigenlijk en in de derde kilometer voel ik ook wel aardig dat ik nog wat ziekjes ben… Langzaam schroef ik m’n tempo wat terug.
Kilometer 4 t/m 7
Inmiddels lopen we al bijna in Wognum, waar m’n vriend woont. Ik speculeer wat in m’n hoofd over de route en kom erachter dat er eigenlijk maar 1 optie is; via de fietsersbrug die er tijdelijk is wegens werkzaamheden… 6.8 meter in de hoogte. Moet dat nou?
Maar voor dat we daar zijn moet ik nog zeker twee kilometer doorlopen door Zwaagdijk, waar hier en daar mensen in de tuin zitten te kijken. De enige supporters die we voor de rest hebben zijn de fotografen en de vrijwilligers. Deze twee kilometers hou ik nog steeds aardig tempo en ook de brug op valt me alles mee… De helling is niet zo stijl gelukkig, echter eenmaal op de brug liep ik toch niet fijn zo over de weg heen. Niet helemaal mijn ding. Op de brug bereikten we kilometer 6 en precies vanaf dat bordje konden we onze 7e kilometer met goede snelheid inzetten, want we mochten nu 6.8 kilometer naar beneden. Daarna was het even gedaan met mijn snelle tempo, waarmee ik wel onder de 55 minuten zou lopen. Bij kilometerbordje 7 had ik door deze inzinking alweer veel tijd verloren.
Kilometer 8 t/m 10
Zoveel tijd dat ik zelfs nog even vrees dat onder de 56 minuten niet eens een optie is… Ook in kilometer 8 verlies ik namelijk veel tijd. Gezien ik zeker niet boven de 56 wil lopen, maak ik weer een beetje tempo… Met nog twee kilometer te gaan moet het lukken om alles te geven. Met 50.30 op de klok passeer ik de 9 kilometer… Dat betekend dus dat ik exact 5 en een halve minuut had om de laatste kilometer af te leggen voor een tijd onder de 56 minuten. Ik zet nog een beetje aan en inmiddels zie ik weer bekende omgeving, waar we aan het begin ook liepen. Nog een beetje extra tempo erbij en toen ik eenmaal de commentator hoorde door de speakers zette ik een soort van eindsprint in. Voor zover dat lukte… Eenmaal bij de finish schrok ik me dood… Op de klok stond 1.00.33! Heb ik hem dan zelfs niet onder het uur gelopen? Waar is het misgegaan met mijn horloge?
Al gauw besef ik de de klok doorloopt vanaf de 5 kilometer… Zij startten 5 minuten eerder dus heb ik hem ongeveer gelopen in 55.33. Geen PR, maar dat had ik ook niet verwacht. In eerste instantie na m’n dramatische 5 kilometer training van vrijdag, hoopte ik om hem onder het uur te lopen. Uiteindelijk ging het iets beter en haalde ik toch maar weer mijn nieuwe doelstelling voor onder de 56. Beetje bij beetje komt het vertrouwen voor de halve marathon weer terug!