2017 was voor mij een roerig jaar wat betreft het hardlopen. Van kilometer vreten, naar een blessure en een hardloopdip. Voordat ik mij bezig ga houden met het plannen van mijn doelen in 2018, is het helemaal niet gek om even terug te kijken op het afgelopen jaar. Het jaar waarin ik had moeten finishen op mijn eerste marathon en het jaar waarin ik in een gigantische hardloopdip belandde. Kijk je mee?
Januari:
Januari stond voor mij in het teken van de halve marathon in Egmond. Het was weer een zware editie en ondanks dat het niet vaak voorkomt, liep ik toch op dit parcours een PR. Helaas nog steeds niet onder de twee uur.
Naast Egmond, vielen eigenlijk al mijn trainingsresultaten wat tegen, ik train ook weinig wegens wat persoonlijke problemen. Ik loop hiernaast nog 1 evenement, de Kaagloop. Mijn tijd hier? Heb ik eigenlijk alleen maar bekeken om hem in te kunnen vullen in mijn lijst. Maar eigenlijk interesseerde het me niets.
Februari:
Maar goed, allemaal leuk een aardig. Er moet een marathon gelopen worden in april. Dus pak ik deze maand het hardlopen weer vol op. 5 februari finish ik mijn langste afstand tot dan toe. 25 kilometer bij de Asselronde van de Apeldoorn Midwintermarathon. Een prachtige route, maar ZWAAR.
Ik bouw geleidelijk mijn afstanden verder op en begin weer wat meer vertrouwen te krijgen in de marathon in april.
Maart:
De eerste training deze maand verloopt ronduit slecht. Mijn lichaam wil niet en in plaats van de beoogde 30-32 kilometer, moet ik stoppen op 12. Gelukkig weet ik het snel weer op te pakken en tijdens de CPC loop, loop ik de 10 en de 21,1 KM om toch een beetje kilometers te kunnen maken. Dit gaat eigenlijk extreem makkelijk! Na 10 kilometer in 52.47, wat momenteel toch een redelijke tijd voor mij is, loop ik de 21,1KM zonder problemen uit. Welkom, nog meer vertrouwen!
Al helemaal wanneer ik eind deze maand nog een lekkere 30 kilometer er uit pers. Het kan nu toch niet meer misgaan?
April:
De MAAND is daar! Langzaamaan bouw ik mijn trainingen af en sta ik aan de start van de Rotterdam marathon 2017. Vol goede moed start ik en eerlijk waar de eerste 15 kilometer loop ik heerlijk! Maar dan slaat het noodlot toe een pijnlijke steek in mijn kuit, maakt het lopen onmogelijk. Soms gaat het weer, maar de pijn krijgt de overhand. En op 24 kilometer moet ik toch echt uitstappen. Tranen met tuiten, heb ik hier nou zo naartoe getraind?
De rest van de maand staat in het teken van herstellen, herstellen en herstellen.
Mei:
In mei komt mijn motivatie weer een beetje terug en ook mijn kuit houdt zich sterk. Dit resulteert in een ontzettend bij de Wings for Life Run. Langzaam begin ik mijn plezier in het hardlopen terug te vinden.
Juni:
Is een prima maand, hier en daar wat trainingen. Mijn resultaten gaan weer vooruit en ik heb weer zin om sneller te worden.
Juli:
Ik begin te kwakkelen met mijn gezondheid. Ik wordt snel duizelig en sporten wordt bijna onmogelijk. Daarom besluit ik een maandje rustig aan te doen en ook tijdens mijn vakantie niet te sporten.
Augustus:
Ik ben teruggekomen van vakantie en compleet gemotiveerd om weer te beginnen. Training na training en ik loop heerlijke afstanden. Op naar de Dam tot Dam!
September:
Eind augustus doet zich er een hardloopdip aan, die zich doorzet in september. 1 september loop ik tot mijn verbazing de Leiden LadiesRun in 26.31!
Ik sta redelijk onvoorbereid en ook nog eens ziekje aan de start van de Dam tot Dam. Gelukkig heb ik het uiteindelijk prima naar mijn zin. Maar de hardloopdip is er toch echt, ik kan me nergens toezetten.
Oktober:
Het is verschrikkelijk, ik mis bijna al mijn trainingen en hou me al helemaal niet aan m’n schema. De overgang van zomer naar herfst heeft meer impact dan ik van te voren gedacht had. Ik loop deze maand nog 3 keer een 10 kilometer, maar echt van harte gaat dat niet.
November:
Inmiddels wordt ik gek van mezelf. In april moet er weer een halve marathon gelopen worden en ik ben inmiddels bijna 10 minuten langzamer geworden op de 10 kilometer. Ik wordt er chagrijnig van en langzaam bij beetje raak ik weer gemotiveerd. Wel moet ik weer rustig opbouwen. Door de kou heb ik last van kortademigheid en een hoge piepende ademhaling.
December:
In december vind mijn verhuizing naar Portugal plaats! Veel nieuwe indrukkken, drukke werkweek en een hele nieuwe plek, maken het dat ik weinig hardloop. Hier en daar loop ik wel een rondje waar ik de mooiste plekjes ontdek! Ik schrijf me zelfs in voor een hardloopevenement dat over 3 dagen plaatsvind, SPANNEND! Hopelijk niet teveel klimmetjes, want jeetje wat is dat zwaar zeg!
In 2018 wil ik weer volop gaan lopen, begin het jaar zal ik een post plaatsen met daarin mijn nieuwe doelen!