Hardlopen in de stad van de 7 heuvels: Sao Silvestre Lisboa 2017Zonder ook maar een moment na te denken over de heuvels hier, schreef ik me in voor de Sao Silvestre Lisboa 10 kilometer. Ik heb al tijden niet fanatiek gelopen, heb een gloeiende hekel aan heuvels. Dus waarom leek me dit een goed idee? Evenals de avond stappen de avond van te voren, waardoor ik een intense kater had? Ik zal jullie maar eens gaan vertellen of ik het overleefd heb. Hoe haalde ik als doorgewinterde ‘platloper’ de finish in de stad van de 7 heuvels?

Voorbereiding

Ik kon mijn bed gewoon niet uitkomen, een paar keer om wat eten te pakken. Maar echt, de kater was ontzettend aanwezig en redelijk heftig. Ik denk er stiekem afentoe zelfs aan om lekker in bed te blijven en gewoon niet te gaan lopen. Niemand die me mist. Maar goed, ik had hier zin in en moet echt weer meer gaan lopen dus moet ik van mezelf gewoon heen gaan. Veel te laat vertrek ik uit huis en een kwartier voor de start kom ik pas op bestemming aan. (Iets met lange rijen bij de kaartjes automaten voor de metro enzo). Maar ik ben niet de enige en het laatste startvak, waar ik in start door mijn late inschrijving blijft ook wat langer open. Ik presteer het om toch op tijd in het startvak te gaan staan. Welke prachtig is, door de kerstverlichting die er hangt.

Hardlopen in de stad van de 7 heuvels: Sao Silvestre Lisboa 2017

Hardlopen in de stad van de 7 heuvels: Sao Silvestre Lisboa 2017Kilometer 1 t/m 3:

Het eerste stuk lopen we lekker naar beneden, ik kan een fijn tempo aanhouden en eerlijk gezegd loop ik wel lekker. Voor deel aan heuvels: Wat goes up, must go down. Enige nadeel is dat het druk is op het parcours. Ik start in het vak voor boven de 60 minuten, helemaal prima hoor. Ik loop vandaag toch om de stad hardlopend te verkennen en niet voor een tijd. Maar toch merk ik dat ik veel aan het slalommen ben.

De eerste kilometer is dus vooral slalommen en lekker naar beneden lopen. Ondertussen kijk ik mijn ogen uit. Want het Praca Do Comercio is prachtig verlicht voor morgenavond. Het is gezellig in de stad en er zijn veel mensen om aan te moedigen.

Ik zie geen kilometer borden en heb het idee dat ik er al zo’n drie kilometer op heb zitten. Het gaat lekker, al merk ik wel dat het lastiger wordt aangezien we nu omhoog lopen. Kleine tegenvaller ook, toen ik het bord van twee kilometer tegenkwam. Twee maar? Hoelang zijn de kilometers hier in Portugal?! Ach, misschien komt het door de heuvels en zijn de kilometers hier toch wat zwaarder.

Door de mensen en de muziek langs de kant krijg ik kippenvel. Het was al even geleden dat ik een evenement heb gelopen en realiseer me nu maar weer hoe geweldig dat altijd is. Door de vermoeidheid ben ik snel emotioneel en op dit moment besef ik me dat ik intens gelukkig ben. Ik barst bijna in tranen uit. Stoppen Linda, je bent aan het hardlopen, blijven genieten zoals je nu doet!

Hardlopen in de stad van de 7 heuvels: Sao Silvestre Lisboa 2017Kilometer 4 t/m 6:

Inmiddels zijn we alweer voor bij het omkeerpunt. Iets waar ik overigens een hekel aan heb tijdens hardloopevenementen. Maar goed, net liepen we omhoog en nu naar beneden. Dat is een klein pluspunt. Eindelijk lijken de kilometers ook wat sneller voorbij te gaan, want voordat ik het weet zijn we bij het waterpunt op vijf kilometer. Gretig neem ik een flesje in ontvangst, het is namelijk warm en ik ben veel te warm gekleed! We zitten op de helft en de route gaat alleen maar mooier worden.

We lopen inmiddels prachtig langs het water, waar we aangemoedigd worden door een hoop toeristen die daar lekker rondhangen. Het is wel oppassen geblazen, de kinderkopjes waar we nu op lopen zijn weer eens wat anders dan het asfalt.

Kilometer 7 t/m 10:

Na kilometer 6 draaien we weer de straat in langs het Praca do Comercio. Dat er zoals ik eerder al zei, magisch uit ziet. We lopen de winkelstraten weer in, op weg naar het Praca Rossio en Avenida de Liberdade waar de finish zal zijn. Er staan weer steeds meer mensen aan te moedigen en automatisch ga ik een stukje harder lopen.

Al lopend passeren we de finish al, maar we zijn er nog lang niet. Nu begint het echte werk, nu gaan we echt klimmen. Man man man, wat zwaar. Ik ben echt aan het zwoegen en voel me eerder een pinguïn dan een hardloper. Maar dat zie ik veel om me heen, ook de Portugezen hebben moeite met de heuvels, ik ben niet alleen. Vervelend is ook, dat ik gewoon weet hoe ver we nog moeten naar Marques de Pombal, waar we om de rotonde heengaan om het stuk naar beneden af te leggen.

Hardlopen in de stad van de 7 heuvels: Sao Silvestre Lisboa 2017Het is zelfs zo erg, dat ik besluit een paar meter te gaan wandelen. Niet lang, want ik krijg alsnog de drang om te lopen. Jaloers kijk ik naar de mensen aan de andere kant, die het er al op hebben zitten.

Wanneer ik eindelijk de mooie verlichte rotonde zie, ben ik echt opgelucht. Veel langer had ik dit niet getrokken. De kilometers zijn voorbij gevlogen, maar deze? Het leken er wel 20. Nu is het eindelijk tijd om naar beneden te denderen. En dat doe ik ook, een kilometer lang gooi ik er nog even lekker tempo in. Op weg naar de finish.

Gaafste medaille!

Blij dat ik de finish gehaald heb, oke ik heb redelijk lang gedaan over deze 10 kilometer. Maar wat wil je als doorgewinterde Nederlander die alleen maar plat loopt in een stad als Lissabon? Maar goed, blij dat ik de finish gehaald heb met mijn reuzenkater en dat ik de heuvels overleefd heb, is het tijd om mijn medaille op te halen. En echt waar, dit is denk ik de leukste medaille die ik ooit gekregen heb. Hij is zo gaaf!

Hardlopen in de stad van de 7 heuvels: Sao Silvestre Lisboa 2017

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *