In 2017 startte ik aan mijn eerste marathon in Rotterdam. Wat een mooie dag had moeten worden, eindigde in tranen met tuiten en vervroegd met bier op het terras. Sindsdien, schuilt er een stukje angst in mij. Ooit wil ik een marathon lopen, dat magische gevoel lijkt me geweldig. Maar ik ben eigenlijk bang, nooit fit genoeg de start te kunnen halen of om weer alles en iedereen op te trommelen en om dan weer onderweg geblesseerd te raken. Uiteraard kwam mijn verhuizing naar Portugal er ook even tussen, maar in plaats van dat ik bij terugkomst als ultieme doel de marathon te kiezen, koos ik voor de hattrick op de CPC loop.
Train je voor een marathon?
Met de lange afstanden die ik afgelopen maanden heb afgelegd, kreeg ik vanzelfsprekend de vraag: Train je voor een marathon? Keer op keer heb ik uitgelegd dat dit niet het geval was. Maar keer op keer bleef het toch hangen in mijn hoofd… Mijn schema was gebaseerd op een marathon schema en qua afstanden, zou ik eigenlijk nog 1 lange duurloop moeten toevoegen tussen de CPC loop en Rotterdam om er naar mijn idee fysiek enigszins klaar voor te zijn om een marathon uit te lopen.
Stiekem
Steeds meer ging ik mij orienteren op de marathons die plaats vonden tussen 8 maart en 3 mei, Rotterdam, Enschede, Utrecht. En steeds meer ging ik dromen, wat nou als? En zo ontstond het idee om zonder dat iemand er iets van wist een startbewijs te gaan regelen voor de hele in Rotterdam. Ik zou daar sowieso al heen gaan voor de kwart en dus zou het geen argwaan wekken bij veel mensen.
Ik zou stiekem, de marathon van Rotterdam gaan lopen. Geen druk van buitenaf, mocht er ergens iets misgaan, niemand die er van wist…
Corona virus
Maar toen, kwam het corona virus. Wilde ik wel 100 euro uitgeven aan startbewijs, terwijl er wellicht een afgelasting op de loer ligt? Blij, dat ik het voor nu nog niet gedaan heb. We raken inmiddels niet uitgepraat over het virus en ook de Marathon van Rotterdam is enkele maanden opgeschoven. Ik was er zo klaar voor, zo voelde ik mij ook en zo klaar ben ik er nu inmiddels niet meer voor. Zeker mentaal niet.
Marathonangst
Ja, zo zal ik het maar noemen. Die angst heeft direct de boventoon weer gevoerd en dat doet die nog steeds. Ik wilde het zo graag, was er zo klaar voor, maar momenteel zie ik mijzelf niet in staat om alsnog een marathon te gaan lopen en ook niet om de aankomende maanden keihard te trainen voor een najaarsmarathon. En daar baal ik van, maar ik houd alle opties open. Ik weet ook dondersgoed, dat ik afgelopen maanden hard heb getraind en mij grotendeels keurig aan mijn schema heb gehouden en dat ik dus zo consistent kan trainen dat ik klaar ben voor een marathon. Een opstekertje en wellicht een mooie houvast, voor een najaarsmarathon.