Mijn eerste cross stond op de planning op tweede kerstdag! Heel erg dichtbij, zeg maar: Thuiswedstrijd. Ik train en loop altijd op asfalt en had werkelijk geen idee wat me te wachten stond, wel wist ik: Met al die regen van afgelopen dagen en geen vorst, kan het niets anders worden dan een echte baggerbende. Stond ik dan, op m’n mooie roze hardloopschoentjes!
Met veel te veel haast vertrokken we van huis en haalde ik m’n startnummer op bij voetbalvereniging VVS. Snel zei ik bas gedag, die de 10 kilometer zou gaan lopen en ging ik naar de start. De kerstcross is een loop waarbij heel wat bekenden zich ook wagen aan de 5 of 10 kilometer. Zo bracht ik de wachttijd bij de start door met wat familieleden, erg gezellig! Half twaalf was de start, maar door grote drukte bij de inschrijving duurde het wat langer. 10 over half 12 was het dan eindelijk zover. Ik wenste iedereen veel geluk en ging ervandoor.
Het eerste stuk was lastig, veel mensen op een kluitje en bijna geen ruimte om in te halen. Waar het kon haalde ik wel in en probeerde ik er tussendoor te komen. Erg lastig, maar niets aan te doen. De eerste 5 minuten veranderd dit eigenlijk voor geen meter en het inhalen kost me heel veel energie en door de harde wind in m’n gezicht krijg ik last van mijn ademhaling… Nu al! Stug loop ik door en wanneer we een fijn stukje asfalt gehad hebben en het land weer opdraaien, ontstaat er eindelijk ruimte tussen de lopers. Er is een ruim stuk op het land uitgezet waardoor we niet op een kluitje hoeven lopen.Inmiddels zitten we op 10 minuten, ik ga er van uit dat de afstand nu ongeveer 1,7 kilometer zou moeten zijn. Helaas staan er nergens kilometerbordjes, dus moet ik het op gevoel doen. Het land is mega drassig door de regen en regelmatig moeten we toch echt heel ver de modder in om bij het volgende stuk te komen. Hier en daar verliezen mensen hun schoenen of zie je mensen net aan niet uitglijden. Hopelijk haal ik het einde zonder onderuit te gaan denk ik bij mezelf, daar heb ik namelijk echt geen zin in!
Het inhalen en m’n toch ietwat te snelle start beginnen nu wel zijn tol te eisen en ik merk aan mezelf dat ik de rustige stukken bij de echte modderpoelen erg fijn vind. Even op adem komen op vervolgens er weer tegenaan te gaan. Het stuk waar we nu lopen is recht tegen de wind in en heel erg lang. Dwars door het weiland. Ik ben kapot en verlang naar asfalt onder mijn voeten. Ik had echt niet verwacht dat crossen zo zwaar zou zijn! Echt respect hoor, voor alle crossers onder ons! Al gauw zie ik een keer punt, waarna we nog een klein stuk door het land moeten om vervolgens door te lopen naar de finish. Al lopend lijkt het keerpunt wel steeds verder te worden, ik ben heel erg blij als ik eindelijk om kan draaien, maar ook het eind terug lijkt ineens wel veel langer!
Mijn benen zijn op en wanneer ik het asfalt opdraai, hoor ik fleeetsjjj. Op dit stuk staat veel publiek, de mensen schieten allemaal in de lach en tijdens een snelle blik naar achter zie ik dat iemand vol onderuit is gegaan in de modder. Ik grinnik, ja dat had ik zelf ook nog wel eens kunnen zijn! Maar ik ben rechtop gebleven en ga nu even volop genieten van dit stuk asfalt! Wanneer je denkt dat er geen mogelijkheid meer is om uit te glijden, heb je het goed nieuws. Bijna glij ik uit, omdat ook de stoep door mijn voorgangers heel erg glad geworden is.
Wanneer we weer aankomen bij de voetbalvereniging, weet ik dat het nog maar een heel kort eind is. Er begint iets op mijn teen te drukken, het is pijnlijk maar ik loop door. Eerst wil ik finishen en uitrusten! Aangemoedigd door bekenden stuif ik de finish over op het a-veld en klok ik 28.17. Op de foto bij m’n tante en bij even bij komen. Inmiddels finisht m’n oom ook en niet veel later komt mijn nichtje ook in een toptijd over de finish. Als laatste is m’n tante er ook, die ook top gelopen heeft en is het tijd voor een familiefoto. Dat hebben we toch maar weer gedaan! Nu is het wachten op Bas, die uiteindelijk de 10 kilometer liep in 57.14. Mijn officiële tijd was 28.27!Een hele ervaring, maar toch denk ik niet dat crossen wat voor mij is. Volgend jaar ben ik er bij de kerstcross wel weer bij!
