Dit is een ode aan jou, de hardloper. De langzame hardloper, de snelle hardloper, de hardloper die op bloten voeten loopt of de loper die toch liever voor goed schoeisel gaat. De mooi weer loper, die rustig het zonnetje afwacht of de diehard hardloper die zelfs bij de ergste buien naar buiten gaat om zijn training te vol doen. De hardloper die 120 kilometer aflegt in een maand en de hardloper die er 45 loopt. De hardloper die voor de fun loopt en de hardloper die rent voor resultaten en om als maar sneller te worden.
Want weet je waarom? We delen allemaal een passie, jij bent een van hen, die de deur achter zich sluiten om vervolgens te gaan rennen. Om af te vallen of je hoofd leeg te maken. Wetende dat de afstand die je aflegt ook terug weer afgelegd moet worden. Je bent een van die mensen, die traint om zijn eigen grenzen te verleggen.
Je bent dan misschien niet zo snel als hem of niet zo afgetraind als haar. Of misschien heb je door je eigen doelen wat minder plezier in het lopen dan iemand die geen doelen heeft. Je traint constant om de beste versie van je zelf te worden. Of dat nou mentaal of fysiek is. Wekelijks kom jij er weer achter waartoe je lichaam in staat is en hoe dat zich ontwikkelt.
De een loopt net aan 5 kilometer en de ander haalt pas voldoening uit een marathon. En toch delen we uiteindelijk allemaal hetzelfde. Onze liefde voor hardlopen, het beste uit onszelf te halen. Niet-lopers zullen ons voor gek blijven verklaren en deze liefde niet begrijpen. Maar het hardlopen verbindt ons uiteindelijk altijd met elkaar.
Wij zijn hardlopers en daar zijn we verdorie trots op!