In een opwelling en een gedachte van “oh dat komt vast wel goed” gaf ik me een paar weken op voor de halve marathon tijdens de Eilandspolderloop in de Rijp en omgeving. Nog nooit heb ik zo’n spijt gehad voor een race van een beslissing wat betreft afstand. De avond van de voren en zelfs de ochtend van te voren twijfelde ik nog om niet te gaan of mijn afstand om te zetten. Zelfs het moment dat ik de sportzaal in liep waar ik mijn startnummer op moest halen twijfelde ik nog, maar na een paar opbeurende en motiverende whatsappjes, trok ik toch (letterlijk) de stoute schoenen aan en ging ik er gewoon voor. Het is maar 5 kilometer meer dan de Dam tot Dam van een paar weken geleden, dat moet toch makkelijk lukken?
En zo stond ik om 11 uur aan de start van mijn derde halve marathon. Oke eigenlijk de vierde, maar die in Leiden heb ik natuurlijk nooit gefinisht. Ook dat maakte me achteraf een beetje angstig voor de afstand, wat als ik nou weer niet finish? Maar goed ik had mijn keuze gemaakt en na het startschot had ik geen enkele keuze meer.
Kilometer 1 t/m 5:
Als eerste lopen we het dorp de Rijp in en wat oogt het daar gezellig zeg! De straten zijn versierd en het lijkt wel of we een tijdje terug in de tijd gaan… Alsof ik in het Zuiderzee museum rondloop, echt waar oprecht superleuk om te lopen! Maar al gauw houdt het op en lopen we de daadwerkelijke Eilands in. Een prachtige natuurgebied waar we op een rottig pad lopen, inmiddels heb ik het idee dat we al op kilometer drie zitten en ik dus twee bordjes gemist heb. Niets is minder waar, op dat moment passeer ik namelijk kilometerbordje twee en het enige dat ik denken kan is: “O mijn God, dit wordt een hele hele lange halve marathon!”
Ik raak aan de praat met een man die naast me loopt in een redelijk fijn tempo, even over de doelen gepraat en over andere evenementen en de prachtige omgeving. Ondertussen draaien we letterlijk de polder in, dit is dus het onverharde stuk waar ze het op de website over hadden. Onverhard lopen is totaal mijn ding niet en dus laat ik het tempo een beetje zakken, zodat ik niet na deze twee kilometer helemaal kapot ben. Kilometer drie gaat voorbij en ook kilometer vier gaat voorbij, ik ben helemaal klaar met het onverharde lopen en ik heb dorst. Jeetje wat ben ik blij wanneer we weer de verharde weg oplopen en er in het dorp een waterpostje is… Ook wetend dat dit zo ongeveer rond de vijf kilometer al moet liggen!
Kilometer 6 t/m 10:
En dat klopt, want inmiddels loop ik alweer bij bordje van kilometer 6. Ondanks dat het nu lijkt alsof de kilometers voorbij vlogen… Nee absoluut niet. Bij het idee dat ik er nog 15 moet, word ik zelfs een beetje chagrijnig. Het is gewoon niet mijn ding om met zo’n slechte fysieke en mentale voorbereiding een halve marathon te gaan lopen.
Ik loop nu op het tempo van een andere man, eigenlijk een tempo dat ietwat te snel is als je het mij vraagt, maar het gaat verrassend goed. We raken aan de praat, weer over de omgeving, maar ook over de volgende evenementen. Rotterdam 2017, Amsterdam over een week en ga zo maar door. Eindelijk lijken de kilometers wat sneller te verlopen, want het volgende bordje is niet kilometer 7, maar 8 zelfs! Een hele tijd lopen we zo door en haken er nog een paar lopers aan het tempo.
Kilometer 11 t/m 15:
De man laat weten op kilometer 11 wat te gaan versnellen, ik besluit verstandig in hetzelfde tempo te blijven lopen en de andere lopers blijven mij volgen. Ik merk dat mijn benen wat zwaarder worden, maar weet ook dat als ik zo doorloop ik sowieso onder de twee uur ga eindigen en dat zou natuurlijk top zijn!
Dus blijf ik vrolijk doorlopen, het idee dat een tijd onder de twee uur gaat lukken maakt me wat positiever en natuurlijk ben ik nu al over de helft! Kilometer 12 komt al snel en vanaf nu is het echt nog minder dan 10 kilometer. Nog een klein uurtje lopen en dan ben ik er al, met een beetje mazzel met een PR! We lopen nog steeds door de polder en af en toe door een gezellig klein dorpje. Maar kilometer 13 komt maar niet, inmiddels lopen we naar mijn gevoel zelfs al dik over kilometer 14. Ik maak me toch wel enigszins zorgen, want als de kilometers zo lang gaan duren, ben ik er helemaal klaar mee!
Maar aan het einde van de weg waar we lopen en we de bocht om moeten nog verder de polder in, staat een waterpost! YES denk ik bij mezelf… Kilometer 15 zit er ook weer op. Klopte mijn gevoel toch.
Kilometer 16 t/m 21,1:
Voordat ik het weet zit er ook alweer 16 kilometer op. Dit is de afstand van de Dam tot Dam, vanaf hier is het alleen nog maar die vijf kilometer extra waar ik in eerste instantie zo makkelijk over dacht. Maar mijn benen zijn er nu toch echt wel een beetje klaar mee, ik zak behoorlijk terug in tempo en de mensen die een tijd achter me liepen hebben me inmiddels allemaal ingehaald. Ik probeer ze wel in het zicht te houden, maar ik loop nu redelijk alleen.
Ik begin nu echt af te tellen bij elke kilometer die voorbij gaat. Kilometer 17 en 18 gaan gelukkig nog redelijk snel voorbij. Maar mijn tempo is heel ver ingezakt en onder de twee uur ga ik waarschijnlijk niet meer redden. Ik krijg mezelf gewoon simpelweg niet meer vooruit. Hoe erg ik ook probeer om er nog wat tempo uit te schudden, het lukt gewoon niet. Gelukkig volgt kilometer 19 al en is het echt nog maar twee kilometer.
Nog maar twee kilometer? Ik zeg het vaker, maar ik heb nog nooit twee zulke lange kilometers gelopen… Op kilometer 20 draaien we het dorp weer in en staan hier en daar nog mensen aan te moedigen. Maar veel mensen gaan gewoon hun eigen gangetje en kijken raar op als ik kom langs gehobbeld. De straten zijn namelijk ook niet afgezet. Ik zie er inmiddels uit als een pinquin die naar adem hapt volgens mij en heb het idee dat ik zo in m’n eentje wel een beetje voor lul loop. Ik kan me immers achter niemand verschuilen. Gelukkig weet ik dat het nog maar een klein stukje is, want dit stuk heb ik al gelopen vanaf de parkeer plaats. En ja hoor, nog 1 bocht en dan is daar al heel gauw de finish. I did it! 21,1 kilometer met een voorbereiding die niet optimaal was… Wel een PR met 2.01.18 maar verdorie weer niet onder die verdomde twee uur gelopen. Maar he, wel weer een prestatie waar ik trots op ben! Nog een paar evenementjes gewoon normaal lopen en vanaf eind november staat alles in het teken van mijn marathon training. Spannend!