Meest dramatische run ever! Dat was de Hilversum City Run voor mij. Gelukkig kan ik achteraf wel zeggen dat ik toch nog ontzettend genoten heb. Ik heb geprobeerd wat te maken van m’n verslag, maar echt veel meer dan dit… Kon ik er echt niet van maken.
Ik werd wakker om 8 uur, na een hele korte nacht van ongeveer 4.5 uur. Slopend, want ik was klaar wakker en slapen zat er voor mij gewoon niet meer in. Gelukkig was de start pas om kwart over drie en kon ik rustig aan m’n spullen pakken en ontbijten. De wedstrijdkriebels waren nog ver te zoeken.
Eenmaal in de trein, waren de hardlopers richting Hilversum erg schaars, echter toen ik Hilversum in liep was het druk, heel druk en erg gezellig. Iedereen genoot van het zonnetje met een drankje en veel mensen waren al voldaan gefinisht. Tijd voor mij om me naar de kledinginname te begeven en vervolgens naar de start, samen met 3000 andere, uitgelaten lopers. Iedereen had er zin in en heerlijk stonden we te genieten van het zonnetje, niet wetend dat juist die zon echt heel warm zou worden.
Na het startschot, dat ik echt compleet miste, schuifelden we naar de startlijn. Vanaf daar ging ik lekker. Na 2 kilometer had ik al een minuut voorsprong op het schema om in ieder geval onder het uur te lopen. Dat ging lekker, ook m’n lichaam had nog nergens moeite mee. In de tweede kilometer begaven ons naar het mediapark. Ik kon m’n tempo niet lekker vinden en vasthouden, smalle wegen en heel veel drukte en langzamere lopers die met hun groepjes de hele breedte in beslag namen. Toch ging het lekker en bij kilometer 3 -inmiddels in het mediapark- liep ik nog steeds keurig voor op het schema. Toen nog niet wetend dat ik het zwaar zou krijgen, heel zwaar.
Kilometer 4 en 5 vlogen voorbij en alle (geïmproviseerde) waterpunten waren meer dan welkom. Ik had het bloedheet, de lucht was strakblauw, maar ik liep in een lange broek. Toen ik wegging was het grijs en koud en vergeten een korte broek mee te nemen. Dom dom dom. Ik was blij dat we op de helft waren en liep prachtig om mijn PR te verbreken.
Helaas ging het bij kilometer 6 mis. Van het 1 op het andere moment was ik kapot. Ik kreeg last van de warmte en de niet zo steile, maar ontzettende lange hellingen begonnen me op te breken. Steeds meer zag ik m’n voorsprong op m’n schema kleiner worden. Ik was maar wat blij als we weer naar beneden gingen, wetend dat om de hoek weer een helling stond te wachten. Ik dacht serieus dat Hilversum veel platter was! Gelukkig kwam na elke helling een daling, waarop ik weer wat seconden in kon halen. Maar die PR? Dat kon ik wel vergeten.
Kilometer 7 en 8 waren hels, ik voelde me net een pinquin en zag het nog zo gebeuren dat ik uit zou vallen. De finish leek nog zo ver weg. Gelukkig waren de huizen onderweg zo mooi en stond er zulk leuk publiek dat ik heel wat afleiding had. Ik moest zelfs lachen toen ik naar m’n hoofd geslingerd kreeg: “Kom op Linda! Linda de Mol!” Twee jonge meisjes, zo leuk! Wel hield ik m’n tijd in de gaten, geen PR, maar ik moest en zou onder het uur lopen en zelfs dat werd spannend.
In de laatste kilometer was het dus alles of niets. Gelukkig was er per kilometer, meet ruimte gekomen en had ik de ruimte voor een fijne eindsprint. Waarvan ik eigenlijk nog steeds niet weet, hoe ik dat voor elkaar heb gekregen. Maarja, ik was er! En net onder het uur. Dat in ieder geval wel.
Even werd het zwart voor m’n ogen, maar dit was al gauw weg en gauw vergreep ik me aan m’n water en haalde ik m’n medaille op. Met dubbele gevoelens, ik had ondanks de laatste kilometers best genoten en het weer en de mensen waren top. Alleen m’n tijd kon ik nog niet helemaal loslaten.
Ondanks alles, heb ik uiteindelijk een mooie run gehad en m’n tijd heb ik enigszins los kunnen laten. Het parcours was mooi, maar krap. Het weer was goed en het publiek was rijen dik aanwezig. Leuk om te zien hoe echt de hele stad was uitgelopen en feest vierde in de stad. Ongeacht of ze liepen of niet. Voorlopig heb ik even geen runs en ga ik volop trainen voor een dik PR op de 5 kilometer! Mijn tijd is met 59.56 uiteindelijk alles behalve top, maar eigen schuld dikke bult. Had ik maar langer moeten slapen!