Zaterdag 2 maart was het zo ver! De inschrijving van de Dam tot Damloop 2016, dit jaar moest en zou ik weer meelopen en moest ik dus door de drukke inschrijving heen zien te komen. Er was alleen 1 probleempje; Ik was aan het werk. Gelukkig vond ik mijn vader bereid om de slopende tijd in de wachtrij door te brengen om uiteindelijk mij het verlossende bericht te kunnen sturen: Het is gelukt! En dus stond ik zondag 18 september aan de start van de Dam tot Damloop, het grootste hardloopevenement van het jaar.
Rond een uur of half 12/12 uur ging ik op weg met de auto en de trein naar Amsterdam Centraal. In de trein wemelt het van de hardlopers en de supporters die onderweg zijn om aan te moedigen in Zaandam. Altijd genoeg reden om een praatje te maken, wat de heenweg altijd weer erg gezellig maakt. Voordat ik het weet zijn we in Amsterdam, ik ben veel te vroeg. Maar ondanks dat het nog even duurt voordat ik start, krijg ik zomaar last van zenuwen! Hoe dan?! Dat heb ik eigenlijk nooit meer, misschien om dat de Dam tot Damloop vorig jaar echt heel erg vervelend verlopen is? Misschien omdat ik bang ben dat de hitte weer parten gaat spelen of omdat mijn trainingen eigenlijk niet echt zijn geweest wat het wezen moest? Ik zou het echt niet weten, maar gelukkig gaan de zenuwen gepaard met gezonde kriebels omdat ik er echt heel veel zin in heb!
De eerste tijd dat ik rondloop in Amsterdam, is een tijd zoals ik het gewend ben. Beetje rondwandelen, sfeertje proeven, wat eten en drinken, zoektocht naar wc’s, spullen inleveren en vervolgens rustig aan richting de start. Hier en daar een praatje maken en vooral heel veel sfeer opsnuiven, want jeetje wat het is het toch een happening elke keer weer die Dam tot Damloop! Voordat ik het weet is dan ook de tijd die ik heb voor de start alweer voorbij en sta ik klaar in het startvak om er van door te gaan! Even denk ik nog na over mijn streeftijd. Het liefst loop ik vandaag onder de 1.30.00, maar ik ben er zeker van dat het met deze warmte wel erg voorbarig is. Dus stel ik bij dat ik in ieder geval sneller wil zijn dan vorig jaar (1.37.13), iets dat zeker moet lukken. Zelfs al doe ik heel erg rustig aan! Ik wil in ieder geval rustig van start gaan.
Kilometer 1 t/m 4:
Nou, daar gaan we hoor! Over de Prins Hendrikkade, op weg naar de beruchte IJtunnel. Ik ben denk ik 1 van de weinigen die deze niet vervelend vind, in tegendeel zelfs! Heerlijk naar beneden denderen en een redelijk wat tempo hebben om vervolgens naar boven te buffelen. Op de 1 of andere manier, voelt het bij mij niet zo lang als het daadwerkelijk is, want wanneer je de tunnel uitloopt zit je alweer op twee kilometer! Twee kilometer, die alweer veel te snel gelopen heb voor ‘rustig van start gaan’. Sneller dan 5’00’’ per kilometer, dat is absoluut niet de bedoeling en hou ik ook echt niet vol!
Maar goed, nu lopen we in Noord, richting de Buiksloterdijk waar de echte gezelligheid van de Dam tot Dam begint! Alhoewel, alle mensen die in het eerste gedeelte langs de weg of boven op de bruggen staan, zijn ook super motiverend. Vlak voor de Buiksloterdijk, naderen we alweer kilometer 4. De eerste vier kilometer heb ik volgens de klok ietwat snel gelopen. Maar toch voelt het alsof ik rustig aan gedaan heb, ik heb nergens last van! Top dit!
Kilometer 5 t/m 8:
Op de Buiksloterdijk bereiken we ook al heel snel de vijf kilometer, waar een heerlijke waterpost op ons staat te wachten. Eerst wil ik hem overslaan en op dit tempo doorlopen, maar ik weet dondersgoed dat het met dit weer op zo’n afstand echt heel belangrijk is om te blijven drinken. Dus neem ik dankbaar een bekertje water in ontvangst. Het rustiger lopen lukt gelukkig nu wel. Dat is te zien in mijn gemiddelde, de eerste 5 kilometer loop ik namelijk met een gemiddelde pace van 5’18’’. Een stukje langzamer dan de 5’00’’ waar ik op begon.
De route leidt ons nu langs de Kadoelenweg en de Stoombootweg. De Dam tot Damloop straten die compleet versiert zijn door de bewoners. De heerlijke tuinslangen die zorgen voor de nodige verkoeling, de aanmoedigende mensen en de handjeklappende kinderen zorgen ervoor dat kilometer 6 en 7 ook weer voorbij vliegen. En ik geniet, 1000%… Ik verbaas me er weer over, hoe de Dam tot Dam leeft onder de bewoners van onder andere Amsterdam, Landsmeer en Zaandam. Overal, werkelijk overal staan mensen aan te moedigen. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Inmiddels komen we op een stuk dat ik me beter herinner van vorig jaar. Een stuk wat ik wat minder gezellig vind. De 8 kilometer nadert en daar pak ik gauw een stuk sinaasappel om op de knabbelen. Even wat suikers en vocht naar binnen! Heerlijk!
Kilometer 9 t/m 12:
Ja dit stuk is zeker minder gezellig, wel staat er een oud collega langs de kant om me aan te moedigen! Altijd leuk natuurlijk. Iets verderop in het park is ook iets meer gedaan dit jaar, meer mensen, meer supporters helemaal super! Er staat een podium en langs de kant zijn kinderen lopers voor de gek aan het houden door handjeklap te doen en dan snel hun hand weg te trekken. En wie trapt er in? Juist ja. Ik. Tuurlijk.
Aan het einde van het park zitten we alweer op 9 kilometer en vervolgen we onze weg naar de Verlengde stellingweg. Hier staat altijd nog pittig wat publiek, maar vind ik 1 van de saaiste stukken in de route en deze lijkt dus ook wel heel lang te duren. Ook al is het in werkelijkheid maar 1 kilometer. Te beginnen op het 10 kilometer punt. Daarna draaien we een soort industrieterrein op, inmiddels hebben we er 11 kilometer op zitten. Weer een stuk in de route waar ik wat minder vrolijk overheen dender. Ik krijg het lichamelijk iets zwaarder, maar vooral mentaal heb ik het op dit stuk even moeilijk! Ik betrap mezelf erop dat ik me druk begin te maken over tijd, ga ik het wel halen? Bij elke klok die ik tegenkom, sla ik aan het rekenen om bij elke klok weer op iets anders uit te komen.
Kilometer 12 lijkt hierdoor heel lang te duren, maar wanneer ik deze passeer, weet ik dat het nog maar 4 kilometer is! En als ik goed gerekend heb, heb ik nog 24 minuten om deze 4 kilometers af te leggen. Nou dat zou toch moet lukken!
Kilometer 13 t/m 16.1
Kilometer 13 volgt al snel. Wel merk ik, dat wanneer ik me niet focus ik qua tempo compleet inzak. Dat is niet de bedoeling! Rustig lopen is 1 ding, maar compleet sjokken… Hallo, daarvoor ben ik vandaag niet gekomen. En het gaat net zo lekker! Inmiddels draaien we de Zuiddijk op en weet ik dat het niet lang meer duurt voor we het centrum van Zaandam in lopen, waar werkelijk alle straten bommetje vol mensen staat. Net als op de andere drukke punten hoor ik over al mijn naam. Ik heb nog ruim de tijd voor m’n laatste kilometers, maar begin uit enthousiasme steeds harder te lopen! Iets wat trouwens niet te zien is in mijn tussen tijden, maar het voor mij zware stuk rond de 11,12 en 13 kilometer eist zijn tol.
Onvoorstelbaar, wanneer ik kilometer 15 gepasseerd ben, zet ik nog een beetje bij. Ik had niet verwacht dat ik dit nog zou kunnen na deze afstand. Blijkbaar had er dus nog veel meer in gezeten als ik diep was gegaan in plaats van verstandig was geweest in verband met het weer. Nu heb ik namelijk redelijk easy gelopen, elke waterpost wat te drinken genomen… Als het weer anders was geweest, had ik dit zeker niet gedaan.
Maar goed, terug naar de Dam tot Dam zoals hij nu is, want het is geen ander weer. Het is gewoon warm namelijk! En het voelt ergens ook wel goed dat ik zo verstandig ben geweest! Hoe dichter ik bij de finish kom, hoe meer mensen er staan. Mijn hemel, wat geeft dat een energie. Elke laatste honderd meter voor de finish staat er weer een bordje en besluit ik telkens weer een tandje harder te gaan. Voor mijn gevoel, vlieg ik over de finish. Echter, na een kort rekensommetje lijkt het alsof ik de 1.30.00 niet gehaald heb, iets waar ik gedurende de race toch stiekem op ben gaan hopen omdat het zo lekker ging!
Finish
Maar goed, daar loop je dan. Geen besef van je tijd, de tracking app bij m’n ouders heeft niet gewerkt… Zelf geloof ik mijn rekensommetje niet en ik heb zelf geen tijd geklokt. Maar inmiddels ben ik er wel achter dat ik binnen de 1.30.00 gelopen heb, ik ben namelijk even over 14.30 over de start gegaan en het is nu 16.00 precies en dan ben ik al even over de finish. Dit maakt me toch wel erg nieuwsgierig, ondanks het lopen op gevoel en zonder echt doel. En zo gaat het elke keer dat ik dat doe, uiteindelijk ben ik er toch meer bezig dan ik eigenlijk wil!
Na even rondgehangen te hebben in het Dam tot Dampark, om te wachten tot de pendelbus rustiger wordt, besluit ik toch maar in de rij te gaan. Anders kom ik natuurlijk nooit tijd. Mijn benen voelen wel iets wat zwaar, maar dat valt in het niet wanneer ik mijn officiele tijd zie: 01.27.54! Wauw, dat had ik echt niet verwacht. Bijna 10 minuten sneller dan vorig jaar en een PR op de 10 engelse mijl! Yeah!