Na een tweede korte nacht op een  rij, gaat om half 8 de wekker. Stiekem snooze ik nog even, vandaag staat er na een maand tijd weer een hardloopevenement op de planning. En niet zo maar eentje. Een van mijn favorieten, ondanks dat hij zo massaal is. En eentje waar ik in de aanloop naar mijn marathon, twee afstanden gaan rennen. Dit deed ik al eens eerder, maar dit keer ging het om een 10 kilometer en een halve marathon! Waarbij ik beide rustig uit moet lopen en niet voluit mag gaan. Mezelf kennende wordt dat de grootste uitdaging.

Ik arriveer vroeg op het Malieveld waar het alweer een drukte van jewelste is met lopers en supporters. De kinderloopjes zijn net voorbij en de vijf is net van start. Ik besluit een zonnig plekje op te zoeken, voor ik het weet zit ik heerlijk warm in het zonnetje. Hoe krijgen ze het toch elk jaar weer voor elkaar om tijdens de CPC loop, zulk mooi weer te hebben? Dit wordt de eerste keer lopen in korte broek dit jaar, jawel de melkflessen mogen weer naar buiten! Al met al, vergis ik met ietwat in de tijd. Na het klaarmaken, lever ik m’n spullen in… Maar heb ik geen tijd meer om naar het toilet te gaan. Fuck.

De 10 kilometer:

Start t/m kilometer 3:
Ik begin met lopen, het eerste wat me opvalt is hoe zwaar mijn benen aanvoelen. De late (of vroege) vrijdagavond en het slenteren op de markt zaterdag, hadden m’n benen geen goed gedaan. Maar goed doorzetten en gaan. Voordeel van het eerste startvak is dat bij de eerste bocht geen opstopping ontstaat en je gewoon lekker door kan lopen en je de eerste kilometer er dan alweer op hebt zitten.

Ook kilometer twee volgt al snel… Drie kilometer laat lang op zich wachten, of heb ik dat bordje nou toevallig weer gemist? Ik merk wel dat ondanks ik hier voor het derde jaar loop, ik bepaalde delen van de route me niet eens meer herinner.

Kilometer 4 t/m 6:
Totdat we bij Madurodam aankomen, daar weet ik het ongeveer wel weer. Vanaf hier is het nog maar kort tot het vervelende klimmetje in de Scheveningse bosjes. Vlak voor de klim zitten we alweer op de helft. Ik heb het gevoel dat ik veel te hard sta, helaas staat er geen klok op de vijf kilometer meer en besluit ik op mijn gevoel af te gaan. Ik minder ietwat in tempo. Ik moet straks nog 21,1 kilometer hierboven op rennen en in die anderhalve week daarna ook nog mijn langste duurloop voor de marathon.  Gelukkig mogen we al gauw weer naar beneden, beetje jammer dat daarna weer een stuk vals plat volgt. Alhoewel, inmiddels zijn we dat wel gewend. Een groot deel van de route bestaat uit vlasplat.

Kilometer 7 t/m Finish:
Inmiddels zijn we alweer aangekomen op het laatste lange stuk. Fijn natuurlijk, maar dit stuk lijkt altijd zo lang te duren. En ook dit keer is dat het geval. Ik loop op een heel relaxte pace inmiddels. Dit is ook te zien in mijn split. De eerste vijf kilometer heb ik gelopen in 25.45, veel te snel gezien ik niet voluit mocht. De tweede vijf heb ik afgelegd in 27.02… Keurig rustig aan zoals het plan van te voren was.

Wel zijn m’n benen zo ontzettend zwaar, ik maak me daadwerkelijk zorgen over de Halve Marathon die ik straks nog af moet gaan leggen. Kilometer acht dient zich eindelijk aan. Nog maar 2 te gaan! Maar ook kilometer 9 laat lang op zich wachten. Het duurt maar en het duurt maar en de lopersmassa voor me blijft maar recht doorlopen. Nog lang geen zicht op die laatste bocht waarna de finish zich aan zal doen. Het duurt en duurt, maar daar is hij dan eindelijk. Nog 1 kilometer te gaan, conditioneel gaat het nog prima, maar ik moet m’n benen echt vooruit slepen. Totdat ik eindelijk de bocht zie, die allerlaatste bocht waarna je de finishlaan op draait. Eindelijk! Ik weet er nog een eindsprint uit te persen en ga over de finish in een tijd van 52 nog wat. Dit blijkt uiteindelijk 52.47 te zijn, redelijk relaxed gelopen. Maar voor het mooie had het vandaag nog rustiger gemoeten… Voor de training had een tijd van 57/58 minuten beter geweest, maar ach het ging lekker en relaxed. Wat wil je nog meer?

In de tussentijd:
En nu is het wachten geblazen, ik pak mijn spullen en zoek een lekker plekje. Absoluut geen straf zo in het fijne zonnetje. M’n lieve mama komt me tijdens de halve marathon aanmoedigen en na wat bel contact hebben we elkaar gelukkig zo gevonden in de immense drukte die zich inmiddels aandoet voor de halve marathon. Ik klets wat na over de tien kilometer en voordat ik het weet is het wachten alweer over. Klaar voor m’n voorbereiding en een foto. En dan alweer het startvak in! In het laatste startvak start ik nu, dus om 14.50 mag ik eindelijk van start!

Start t/m kilometer 5:
De start verloopt moeizaam. Ik start in het laatste startvak en de lopers om mij heen zijn langzamer dan ik. Begrijp me niet verkeerd, ieder z’n eigen tempo… Maar ik kom er gewoon echt niet lekker in. Het frustreert me, al helemaal wanneer het bij de eerste bocht muurvast staat. Iets wat ik tijdens mijn eerste tien kilometer hier ook al meemaakte. Kom op jongens, gaan. Eenmaal de bocht om begint het gestaag weer te bewegen van wandelen naar hardlopen. Toch kan ik mijn plek niet vinden, ik zigzag tussen de mensen door. Probeer de ruimte te vinden, maar kom telkens weer ergens vast te zitten.

Aan de andere kant van de straat waar we lopen staat het verkeer vast, de auto’s besluiten een toeterconcert op te starten en dit bezorgt me kippenvel. Op dit moment besluit ik: Oké, niet meer irriteren. Het is alleen maar goed dat je in dit vak loopt, zo krijg je niet de kans om voluit te gaan. Genieten gaan en klaar. Ik heb lolletjes met medelopers en ook een aantal mensen uit het publiek zorgen voor een lachmoment onder de lopers.

Kilometer 5 t/m kilometer 10:
Ik loop echt met een lach op m’n gezicht. Ik geniet, van het publiek dat er werkelijk elke meter staat… Handje klap met kinderen en om Jan. Een medeloper die de boel een beetje opwekt. Daarbij doen m’n benen het nog steeds goed en loop ik nog steeds ontzettend soepeltjes. Het drinkmoment op zes kilometer besluit ik nog even over te slaan. Ik loop aan de buitenkant gewoon lekker door.

In de eerste vijf kilometer vlogen de kilometers voorbij, dat is inmiddels wel weer wat minder. Komt natuurlijk ook omdat ik me nu niet zo druk aan het maken ben over het tempo en de mensen om me heen. Ik hoop op een gegeven moment bordje 8 gemist te hebben, maar wanneer ik dichterbij het aankomende bordje kom, staat hier toch echt 8 en geen 9. Pfff, nog een kilometer extra te gaan dus. Ach, ik maak even tijd voor m’n eerste en enige gelletje van vandaag. Dat door de hitte helemaal warm is geworden, smakelijk hoor… Niet.

Kilometer 10 t/m 15:
Dit is altijd een heerlijk stuk in een halve marathon, wanneer je weet dat je over de helft bent. Ik weet dat ik in het tempo waar in ik loop ik nog ongeveer een uurtje onderweg ga zijn. Na de 10 kilometer volgt een drinkpost, waar ik keurig even wandel om een bekertje drinken te pakken. De route is inmiddels zo veelzijdig, dat kilometer 11 en 12 zich ontzettend snel aan doen. En ook kilometer 13 en 14 lijken ineens wel een stuk korter dan alle voorgaande kilometers. Dit komt denk ik ook door het feit dat er bijna geen enkel stuk is zonder publiek, overal staan wel wat mensen! Omdat ik zo relaxed loop, maak ik mooi gebruik van de dag om mooi handjeklap te doen met kinderen en om goed om me heen te kijken. Inmiddels begin ik me wel af te vragen wanneer we nou eens langs de boulevard van Scheveningen gelopen. Het is zonnig, dus ik wil het strand zien! Dat lekkere zomers gevoel op doen!

Kilometer 16 t/m finish:
Na kilometer 15 volgt dat moment snel. En dat valt even tegen, het is heerlijk hoor zo lekker langs het strand. Maar we lopen toch wel pittig omhoog. Ach, mijn tijd maakt toch niet uit vandaag. Ik doe het lekker rustig aan. Wanneer we eindelijk een tijdje weer omlaag mogen, doen de klappen op mijn kuiten wel zeer, dat is niet helemaal top natuurlijk. Maar goed, voordat ik het weet mogen we weer omhoog. Vlak voor het reuzenrad draaien we de boulevard weer af en is het zo ongeveer alleen nog maar rechtdoor en dan die laatste bocht tot de finish. Heerlijk hoor om te bedenken dat het nog maar vijf kilometer is vanaf kilometer 16. Nu kan het echte aftellen beginnen. Wat me opvalt is, hoe goed mijn benen het nog steeds doen… Terwijl ze tijdens de tien kilometer zo zwaar waren!

Bij de drinkpost is het even chaos, men vliegt hier door elkaar en ik denk dat werkelijk niemand rekening houdt met een ander. Ik ben blij dat ik nog rechtop sta nadat ik gepasseerd ben.

Er vallen mensen bij bosjes uit en ook de EHBO/ambulance zie ik een paar keer druk aan het werk. Het warme weer eist waarschijnlijk toch zijn tol bij een aantal mensen. Enige wat ik hier nog over zeggen kan, denk alsjeblieft aan hoe je je kleed. Ik was zo blij met mijn korte broek en dunne shirtje, maar zag ook een hele hoop mensen in warme lange thights, met dikke shirts erop. Dat is natuurlijk niet geschikt voor dit weer.

Net als de vorige kilometer is kilometer 17 er zo. Vanaf nu gaat het lang duren. Vanaf kilometer 18 is namelijk hetzelfde rechte stuk, als tijdens de 10 kilometer. En jahoor het duurt en het duurt. Ik kan ook niet zo goed meer inschatten waar tijdens de 10 kilometer de bordjes stonden. Dus is het enige dat ik doen kan, afwachten. Na kilometer 19 nog maar twee te gaan. Ja nog maar twee, maar wat kunnen die lang duren zeg! Na 20 kilometer ben ik er eigenlijk gewoon goed klaar mee om eerlijk te zijn. 30 kilometer in de benen, die zich nog wel goed houden maar toch wat ongemakken gaan vertoon. Tussen kilometer 20 en de finish staat de mega cheerzone van de Runningjunkies en andere runningcrews. Dit doet me goed, ik zet wat extra aan en na een hap confetti is de motivatie terug en wil ik maar 1 ding: Rechtstreeks naar de finish. Ik pers er in de finishlaan nog een soort van eindsprint uit, spot m’n moeder die me nog even een hart onder de riem steekt en dender over de finish! BAM, 10 kilometer en een halve marathon, ik heb het gewoon gedaan! En nog gewoon heel relaxed ook!

Na mijn finish lopen we snel nog even terug om een oom van mijn moeder aan te moedigen die toevallig ook loopt en halen we bij de subway nog even een lekker verdient broodje. Wat een dag, wat een dag. Ik ben zo blij dat het gelukt is op zo’n fijne manier. Maar na een lange dag ben ik wel blij dat ik ’s avonds lekker m’n bedje in kan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *