Ja, wanneer je toch teveel kilo’s aan gaat komen, merkt dat je lichaam er op alle fronten op achteruit gaat. Mentaal en fysiek en wanneer je het ook nog eens extreem mist, wanneer je alle foto’s voorbij ziet komen. Zit er maar 1 ding op om dit te verhelpen. Weer beginnen met hardlopen! Volle goede moed zette ik een schema in elkaar om weer richting de 5KM te trainen, maar, dit ging makkelijker gezegd dan gedaan!
Week 1 en 2, 2 keer gelopen
Ja precies, twee keer maar! In de eerste week liep ik mijn eerste drie kilometer weer, het voelde goed om weer op stap te kunnen. Oude liefde roest niet zeggen ze wel eens en dat blijkt maar weer! Neemt niet weg, dat het me lastiger afging dan verwacht. Uiteraard is mijn basisconditie nog aanwezig, maar toch voelt het alsof ik helemaal opnieuw moet beginnen en dat is toch wel een beetje best wel balen. Maar puur mijn eigen schuld.
De rest van de week, valt het hardlopen in het water, door een verhuizing en het bijbehorende ikea verzoek en al het gedoe. Afijn, in week twee weer een kans…
Tenminste, dat dacht ik! Deze week vindt ik excuus, na excuus, na excuus, die ik in tegenstelling tot vorige week, ook helemaal niet heb! De teller staat aan het einde van deze week weer op een matige 1! Toch begint het vaak genoeg weer te kriebelen, maar vaak niet op de juiste momenten, maar ergens van binnen zit die motivatie nog. Dus dat zou goed moeten komen. Ik probeer het wel rustig aan te doen en mijn plezier er in te bewaren, zodat ik niet na drie weken ongemotiveerd rondren, ‘omdat het moet’.
Niet op mijn gemak…
De reden, dat ik hier minder makkelijk de deur uit ga, heeft verschillende redenen. De grootste reden daarvan is, dat ik me minder op mijn gemak voel dan op het dorp in Nederland. Ten eerste, omdat ik toentertijd gewoon op een normaal tempo liep en zelden een naar adem happende walvis leek. Omdat mijn conditie op pijl was en alles plat was. Nu, heb ik 9 maanden praktisch niet gelopen (eigen schuld) en zitten er wat kilo’s aan en daarbij kom je op elk rondje wel flink vals plat of een heuvel tegen. Dit in combinatie met het feit dat er 100x meer mensen in de stad rondlopen dan op het dorp, vind ik gewoon niet fijn. Ik schaam me voor mijn vorm en hoe dat zich uit in mijn manier van lopen.
En niet alleen dat. Ik wil niet opscheppen, want ik ben echt niet moeders allermooiste. Maar ik ben blond en dat trekt hier de aandacht van de mannen, jong tot oud! Dit is wanneer ik naar mijn werk loop al extreem het geval, maar wanneer ik besluit te gaan hardlopen is dit helemaal extreem. Portugese mannen maken er ook geen probleem van om dit niet te verbergen. Beter nog, ze staren, fluiten en roepen erop los. Waardoor ik met een stuk minder zin de deur uit ga om hard te lopen.
Week 3 en 4
Het eerste rondje van 3 kilometer dat ik in week 3 maak. Is gelijk een goede! Eindelijk presteer ik het om onder de 6’30’’ te blijven en om rond de in mijn schema geplande 6’23’’ uit te komen. Ik heb na het eindigen van dit rondje gelijk zin in de rest van de rondjes! Al weet ik dondersgoed, dat ik mezelf eerst weer de deur uit moet gaan slepen. Iets wat vrijdag al finaal mislukt.
Maar wat vrijdag niet lukte, lukte zaterdag. Vooral ook, omdat er door de voorspelde orkaan Leslie, niet echt veel duidelijkheid is wat de andere ingeplande runs zullen gaan doen. Daarom besluit ik nog voor de voorspelde ‘aan land koming’ te gaan lopen. Ik heb mijn route aangepast aan het feit dat ik me niet helemaal fit voel. Minder klimmen en meer gelijk en vlak lopen. Veel verschil maakt het echter niet, weer een waardeloos rondje!
Op het moment van schrijven, is de vierde week net ten einde. Deze week was ik lichamelijk niet fit en daarom besloot ik dan ook om niet te lopen deze week. Hopelijk kan ik het in week 5 weer een beetje oppakken. Keep you posted!